Het belangrijkste van de reis? Dat we er nu zijn!

We zijn aangekomen in Tokyo! Er leek wel een 10 minutenknoop in de reis te zitten. Op de A4 kwamen we stil te staan na een ongeluk en daardoor liep de reistijd met meer dan een uur op. Zóveel tijd extra hadden we nu niet ingepland, want we moeten met Lotte ook weer niet overal uren willen wachten. Met >130 km/u vlogen we de achterstand in tot 10 minuten te laat (officieel moesten we er twee uur van tevoren zijn, nu dus 1 uur en 50 min). Vanwege de buggy moesten we een half uur eerder bij de gate zijn, maar dat werd na alle controles uiteindelijk 20 min eerder.

Zitten we in het vliegtuig, blijken andere mensen niet aanwezig en moest hun bagage van het vliegtuig: 10 min vertraging. Hadden we wind mee en kwamen we eerder aan, moesten we toch nog in de wachtrij blijven waardoor de vertraging 10 min werd voor we eindelijk landden. Uiteindelijk kwamen we 10 min na het sluiten van de boardingperiode bij ons volgende vliegtuig, maar ze wisten al dat we onderweg waren en we konden direct door. Dit vliegtuig vertrok wél op tijd en sindsdien geen vertraging meer. Gelukkig.

En in dat vliegtuig hadden we alle luxe aan boord, ook voor Lotte. Heerlijk.

Met een telefoon kwijt op Heatrow, die later toch in een tas leek te zitten; een bril kwijt, die uiteindelijk nog in het vliegtuig werd gevonden nadat deze klaar stond (inclusief passagiers) voor vertrek terug naar Londen; en een buggy kwijt die morgenavond nog wordt nabezorgd want hij was niet met het vliegtuig meegekomen, zijn we uiteindelijk toch helemaal compleet en heel aangekomen. 

De weersvoorspelling is niet optimaal, maar tot nu is het met 23°C, bewolkt maar droog met af en toe een kleine miezer toch aangenaam wandelweer. Lotte is al op normale bedtijd naar bed gebracht en we hopen op een goede nacht (ze was helemaal op) en wij gaan ook zo vroeg onder de dekens. In een andere blogpost komen de ervaringen van de eerste dag Tokyo aanbod.

O ja, hoe het reizen met Lotte ging? Wat een wonderkind. Het ging allemaal zo goed. Ze heeft niet veel geslapen vanwege het licht in het vliegtuig en de veranderingen, maar ze lag zo bijna 2 uur aan een stuk stil in haar stoeltje. Een beetje brabbelen, een beetje rondkijken. Ze zat ook lange stukken op schoot bij ons zonder problemen. Eén moment moest ze wel even wat energie kwijt en rende ze 20 keer het gangpad op en neer. Met dat tapijt en die motoren hoorde je haar gelukkig niet. Ook al die wandelingen vanwege het ontbreken van de buggy ging goed. Wat kan dat kind afstanden afleggen zeg! Echt knap. (troste ouders)