Nara, de hoofdstad voordat de vorige hoofdstad de hoofdstad was

Toen Tokyo nog Edo heette en Kyoto nog Kyo (hoofdstad) was Nara al geen hoofdstad meer. Maar omdat Nara dat daarvóór wel was, heeft deze stad bijzondere bouwwerken. En herten... overal herten, want herten zijn hier heilig vanwege de beschermgeest die hier op een hert reed. Dit is een uiting van Shinto, de Japanse religie, en is lastig uit te leggen in een paar zinnen.

Het beroemdste gebouw is Todaiji, wat zoveel betekent als oostelijke grote tempel. En groot is deze zeker, want het is 's werelds grootste houten gebouw en dat is hij zelfs nadat hij na een tweede heropbouw nog maar een derde van zijn oude formaat is! En zoals het een boeddhistische tempel betaamt, heeft deze een sierlijke poort met eigen naam: Nandaimon (zuidelijke grote poort).

Binnen staat een gigantische, bronzen, zittende Boeddha van 15 meter hoog en aan beide zijden een Bodhisattva.

We lopen om de Boeddha heen en zijn daarbij niet de enigen. Er zijn veel schoolklassen die een dagexcursie hebben. Nu is de vraag, komen ze voor de Todaiji of voor onze kleine beroemdheid?

Nara heeft nog meer mooie tempels en schrijnen, maar omdat we deze stad bezoeken op onze doorreis naar Kyoto en we nog zoveel bijzondere gebouwen gaan zien, bezoeken we alleen nog een bijzondere tuin en reizen we weer door.

We krijgen eigenlijk drie tuinen in één te zien in Yoshikien: een vijvertuin, een mostuin en een bloementuin. Ook wel te omschrijven als een geweldig sfeervolle tuin, een typisch mooie Japanse tuin en een gezellige theetuin met -huis. Er waren niet veel bloemen meer in oktober, maar wat deert het? Het was even helemaal tot rust komen na het uitdelen van al die handtekeningen in de Todaiji.

Nog even avondeten voordat we de trein naar Kyoto pakken. Met zo'n hoofd bij het zien van eten moet deze natuurlijk gedeeld worden. Liefde gaat door de maag.