Iga-Ueno, de ninja waren goed verstopt

Lotte kent al de woorden oshii (lekker) en konnichiwa (goeie dag of hallo). Als het niet haar blonde haren zijn (een jonge vrouw vroeg of de kleur wel echt was) of de ogen (ze reageren op de blauwe en vooral ronde ogen) of dat ze überhaupt nin-gyo (poppetje) wordt genoemd dan is het wel omdat ze deze twee woorden kan zeggen. De reacties zijn geweldig leuk.

Maar goed. We zijn aangekomen in Iga-Ueno. En voor als we twijfelden of dit wel de zogenoemde stad van de ninja is dan werden we daarin snel bevestigd.

In de stad van de ninja doet alles je denken aan de ninja. Veel winkels zijn hier op maandag dicht, althans dat willen ze ons doen geloven. We zien er geen mensen staan omdat het ninja zijn. We trappen er dus niet in.

Onderweg naar het Ueno-park waar het ninja-museum en het Iga-kasteel staan, komen we veel kleine ninja tegen. Heel veel kinderen zijn verkleed. Of anders gezegd: de kleine ninja zijn nog in de leer en daarom zien wij ze. We hebben maar een enkele volwassen ninja gezien. Onze kleine ninja kon niet achter blijven. Onze excuses voor de shit load aan foto's, maar Lotte was om op te vreten!

Bij het museum werd een show gegeven door mensen die het ninjutsu aardig goed onder de knie hebben. Ze werpen met sterren, zijn erg behendig in het zwaard en tonen diverse verborgen wapens. Ook het buskruid hadden de ninja in die tijd in hun bezit via smokkelroutes en toonden ze tijdens de show met een heuse vuurpijl en boog.Tijdens de indrukwekkende show mochten we helaas geen foto's maken. Wel was het een typisch kindvriendelijke show waar maar enkele mannen in gevecht werden neergehaald of een laatste doodsteek kregen toegediend met een zwaard inclusief bijpassende geluidseffecten. De vele kinderen hadden er in elk geval erg plezier in, en wij ook.

Op naar het museum waar in het eerste deel een demonstratie werd gegeven in een oorspronkelijk ninja-huis met diverse schuilplaatsen, vluchtroutes en verborgen wapens in vloerdelen. Het ging allemaal zo snel. Het was zeker dat de ninja eventuele invallers te snel af zouden zijn.

Daarna volgende een tentoonstelling van originele wapens, kleding en andere hulpmiddelen die ninja gebruikten tijdens hun spionagetochten. Ze probeerden daarbij goed duidelijk te maken dat ninja niet in het zwart maar in het blauw gekleed gingen. Zwart valt in een niet volledig donkere nacht erg op en overdag uiteraard ook. De lokale boeren liepen in blauwe kledij en daarom de ninja ook. Het was natuurlijk de bedoeling om niet op te vallen. En mocht het uitkomen, dan draaiden ze hun kleding binnenstebuiten en waren ze straatartiest, priester of handelaar. Ze hadden wel 6 verschillende kostuums waarin ze verkleed gingen om maar niet op te vallen. Een zwarte ninja met mondkap is wel erg snel verdacht, niet?

In het park staat ook het Ueno-kasteel. Niet heel bijzonder in vergelijking met kastelen die we nog gaan zien, maar het is wel de eerste die we zien en dat is dan toch wel indrukwekkend. Kastelen in Japan zien er toch net iets anders uit dan Europese kastelen.

Voordeel van het meenemen van zo'n klein meisje? Je krijgt heel lief af en toe kleine cadeautjes. En wat is meer toepasselijk in Japan dan origami? Hieronder onze buit na een dagje ninja spelen.

Na een nachtje slapen, gingen we weer verder reizen. Maar als je denkt dat je van de ninja af bent, dan heb je het mis. Buiten de trein en zelfs binnen worden we in de gaten gehouden!